ராபர்ட் பிரெஸ்ஸானின் Au hazard Balthazar (1966) திரைப்படத்தில் வரும் துவக்கக் காட்சி பற்றிய விவாரணையுடன் ரேன்ஸியர் தனது நூலைத் துவங்குகிறார். கொடூரச் சித்திரவதைக்கு உள்ளாக்கப்படும் பவுத்திரமான ஒரு கழுதையின் கதை அது. உடைந்த எலும்புகளுடன், பலவீனமான முனகலுடன் அண்மைக் காட்சியாக அந்த உயிரினம் காட்சிப்படுத்தப்படுகிறது. தூய்மைவாதக் கோட்பாடுகளின் அடிப்படையில் பிரெஸ்ஸானின் அவசரகதியிலான விவரணைப் பாணிக் காட்சிகளில் இதுவும் ஒன்று என்கிறார் ரேன்ஸியர்.
இத்தகைய உள்ளார்ந்த காட்சிவடிவம் 19-ஆம் நூற்றாண்டு நாவலிலிருந்து, குறிப்பாக குஸ்தவ் ஃப்ளாபர்ட்டிடமிருந்து பெறப்பட்டது. ஃப்ளாபர்ட்டின் நாவல், எம்மா போவரியின் விரல்நகங்கள் அல்லது அவளுடைய கணவனின் அருவருப்பான தொப்பி போன்றவற்றில் நிலைகொள்கிறது. ஓவியம், திரைக்காட்சி அல்லது இலக்கியம் சார்ந்ததாக இருந்தாலும், அதில் கலைப்பூர்வ தூய்மைவாதம் இல்லை என்கிறார் ஜேக்வெஸ்.
ரேன்ஸியரின் அணுகுமுறை உருவவியலுக்கு எதிரான விவாதம் மட்டுமல்ல – அழகியல் உணர்வுடன் சமகாலக் கலைவடிவத்தை அணுகும் முறைகூட. ஒளிபடக் கலையால் சாதிக்கப்பட்ட சொல் மற்றும் படிம ஒருங்கிணைவில் மாண்ட்டேஜ் காட்சி ஒரு சான்று.
இந்த நூலில் சமகாலக் கலைவடிவத்தில் படிமம் எனும் கருத்தியலை மேம்படுத்துகிறார் ரேன்ஸியர். அதில் கலையும் அரசியலும் எவ்வாறு ஆழமாகப் பின்னிப் பிணைந்திருகின்றன என்பதை வெளிப்படுத்துகிறார்.
கோடார்ட் மற்றும் பிரெஸ்ஸான் போன்ற திரைமேதைகள், ஃபூக்கோ, டெலூஸ், அடர்னோ, பார்த், லியோடார்ட் மற்றும் க்ரீன்பெர்க் போன்ற கோட்பாட்டாளர்கள் என அனைத்துவிதக் கலை இயக்க மேதைகளையும் உள்ளடக்கி, சமகாலப் படிமக் கோட்பாட்டாளர்கள் எவ்வாறு மதவாதப் போக்குகளால் பாதிக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள் என்பதை ரேன்ஸியர் எடுத்துரைக்கிறார்.
கலைப் போக்குகளில் ஒரு தீவிர மாற்று அரசியல் செயல்படுவதாக ரேன்ஸியர் கூறுகிறார். அது ஒரு தீவிரக் குடியாட்சியை வலுப்படுத்துவதாக இருக்கலாம் அல்லது ஒரு பிற்போக்கு மாயவாதத்தை உருவாக்கலாம். ரேன்ஸியரைப் பொறுத்தவரை தூய்மையான கலைவடிவம் என்று ஒன்று இல்லை. அழகியல் புரட்சி எப்பொழுதும் ஒரு சமத்துவக் கருத்தியலைத் தழுவ வேண்டும்.
<||||||>
THE FUTURE OF THE IMAGE - Jacques Rancière
First Published: 2003 | Published in India: 2010
Courtesy: Frieze
கருத்துகள் இல்லை:
கருத்துரையிடுக